«Η αυτάρκεια είναι ο μεγαλύτερος πλούτος», και «μέγιστος καρπός
της αυτάρκειας είναι η ελευθερία». Οι βασικές ανάγκες μπορούν να
καλυφθούν μ’ ένα μέτριο εισόδημα, αλλά και η ικανοποίηση που προσφέρουν
σε όποιον ξέρει να εκτιμά τα πράγματα δεν είναι διόλου μικρότερη από
εκείνη που έχουν να μας προσφέρουν τα ψυχοφθόρα εγχειρήματα που μας
εμπλέκουν σε ανταγωνισμούς, και που οι κοινοί άνθρωποι θεωρούν ως
απαραίτητα για τη συναισθηματική τους πληρότητα. Γιατί ακριβώς όπως
είναι πιο εύκολο και βολικό το να αναπροσαρμόζουμε τα έξοδά μας παρά το
εισόδημά μας, το ίδιο εύκολο και βολικό είναι να αναπροσαρμόζουμε τη
στάση μας: «Αν θέλεις να κάνεις πλούσιο τον Πυθοκλή», συμβούλευε κάποτε ο
Επίκουρος, «μη του δίνεις περισσότερα λεφτά` μείωσε τις επιθυμίες του».
Γιατί η ευδαιμονία είναι μια εσωτερική νίκη που υπερβαίνει τις
εξωτερικές περιστάσεις. Επομένως, το θέμα δεν είναι να ξεπερνά κανείς
τις νίκες των άλλων, αλλά να παρατείνει τη νίκη μέσα του: