Από την Σκύρο ως τα Σύβοτα ο 85χρονος
Λ. Σπαρτιώτης συγκέντρωσε 30 χιλ ανακυκλώσιμα κουτιά αναψυκτικών, ποτών
κ.α. και δημιούργησε μια ΄Οπερα που δεν έχει ξαναγίνει
| upd:
Για περισσότερα από 3 χρόνια ο Λέανδρος Σπαρτιώτης μάζευε κουτιά από τη Σκύρο ως την Κόρινθο,κι από τα Σύβοτα ως την Πρέβεζα. Πολλά από διάφορα αναψυκτήρια, καντίνες, μέχρι και από τα σκουπίδια.
Το αποτέλεσμα φαίνεται να δικαιώνει την προσπάθεια. Οι εικόνες είναι μαγικές κι έρχονται από την Πρέβεζα όπου μετά από 3 χρόνια σχεδιασμού και συλλογής των χιλιάδων ανακυκλώσιμων κουτιών έγινε πραγματικότητα ένα όνειρο δεκαετιών.
Η αρχική ιδέα ήταν η ΄Οπερα να δημιουργηθεί στη θάλασσα αλλά για τεχνικούς και τυπικούς λόγους αυτό δεν συνέβη όπως μας πληροφορούν οι εμπνευστές της. Η σκηνή τοποθετήθηκε στην προέκτασή της, (στη θέση Πευκάκια στην παραλία της Πρέβεζας, δίπλα στον Ενετικό προμαχώνα, ο οποίος εντάσσεται στο συνολικό σκηνικό), με αποτέλεσμα τα κουτάκια αντανακλώντας την ζωντάνια των χρωμάτων στο νερό να παίζουν με τον κατοπτρισμό τους, συνθέτοντας έτσι μια πρωτότυπη και ιδιαίτερης αισθητικής κατασκευή. Οι εικόνες είναι μαγικές.
Ο 85χρονος Λέανδρος Σπαρτιώτης, που διατηρεί μία από τις μεγαλύτερες ιδιωτικές πινακοθήκες στην Ελλάδα στην περιοχή Άγιος Θωμάς της Πρέβεζας και έχει στο ενεργητικό του 70 χρόνια καριέρας υπηρετώντας τέχνες όπως η ξυλογλυπτική, η φωτογραφία, η αρχιτεκτονική, η ζωγραφική, η διακόσμηση. μίλησε στο TheTOC για μια ΄Οπερα που, σύμφωνα με τα λεγόμενά του, δεν υπάρχει όμοιά της παγκοσμίως.
- Σε ποιον ανήκει η πρωταρχική σύλληψη της δημιουργίας της Όπερας του Νερού και του Ονείρου; Υπάρχει κάποιο αντίστοιχο παράδειγμα στο εξωτερικό;
Θέατρα στην Ευρώπη που βρίσκονται κοντά ή πλάι στο νερό υπάρχουν, αλλά κανένα δεν είναι κατασκευασμένο από ανακυκλώσιμα υλικά, ούτε είναι τόσο μεγάλα, ούτε έχουν το αρχιτεκτονικό στυλ που έχει το συγκεκριμένο έργο.
Η ιδέα είναι δική μου, όπως και ο σχεδιασμός αλλά και η εκτέλεση κατά την οποία με βοήθησαν δύο ακόμη συνεργάτες μου. Είχα και την βοήθεια από σχεδιαστές και φίλους που συνέβαλλαν στο στήσιμο του όλου σκηνικού και της δημιουργίας της τεχνητής λίμνης για να πετύχουμε το επιθυμητό αποτέλεσμα.
- Πόσο δύσκολη ήταν η συγκομιδή 30.000 κουτιών γάλατος, αναψυκτικών, ποτών και καφέδων;
Ήταν δύσκολη γιατί κράτησε 3 χρόνια. Κουβάλησα κουτιά από πάρα πολλά μέρη, από τη Σκύρο, την Κόρινθο, τα Σύβοτα, αλλά και από εδώ, από την Πρέβεζα, από διάφορα αναψυκτήρια, καντίνες, μέχρι και από τα σκουπίδια.
- Γιατί τελικά η ΄Οπερα του Νερού και του Ονείρου δεν τοποθετήθηκε μέσα στη θάλασσα;
Λόγοι χρόνου, διαδικασιών και κόστους μας εμπόδισαν. Ελπίζουμε του χρόνου να επιτευχθεί κι αυτός ο στόχος για να έχουμε το απόλυτο αποτέλεσμα.
- Ποιος είναι ο σκοπός της δημιουργίας της;
Πρώτο είναι το μήνυμα της ανακύκλωσης κι έπειτα δείχνουμε ότι μπορούμε να δημιουργούμε με φθηνό κόστος σε δύσκολες εποχές, απαντώντας έτσι ότι σπαταλώντας πολλά χρήματα δε φτιάχνεις πάντα ωραία πράγματα, γιατί παραδείγματα τέτοια έχουμε αρκετά στην πόλη μας.
Μια ΄Οπερα λειτουργική κι επισκέψιμη
Έτσι,
λοιπόν, και μετά από πολύμηνη προσπάθεια, η «Όπερα του Νερού και του
Ονείρου» έγινε λειτουργική επισκέψιμη. Η εναρκτήρια εκδήλωση
πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη 10 Αυγούστου με καλλιτέχνες της Εθνικής
Λυρικής Σκηνή. Ακολούθησαν κι άλλες εκδηλώσεις, ενώ το θερικό πρόγραμμα
ολοκληρώνεται την 1η Σεπτεμβρίου με τη Μαντολινάτα Λευκάδας. Παράλληλα
με τις εκδηλώσεις και για όλη τη διάρκεια της λειτουργίας της σκηνής
πραγματοποιείται
έκθεση φωτογραφίας του Αλέξανδρου Μανόπουλου με θέμα την πορεία της
κατασκευής της «Όπερας του Νερού και του Ονείρου». Η πρόσβαση για το
κοινό γίνεται από το λούνα παρκ και η είσοδος είναι δωρεάν για όλες τις
εκδηλώσεις. (Στο όλο εγχείρημα με την Πινακοθήκη «Λέανδρος Μιχ.
Σπαρτιώτης», συνέπραξε το ΄Ιδρυμα «Ακτία Νικόπολις», ο Πολιτιστικός
Σύλλογος «Πρέβεζα», η Περιφέρεια Ηπείρου, ο Δήμος Πρέβεζας και το
Δημοτικό Λιμενικό Ταμείο).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου