Πώς καταστρέψαμε την πρωτογενή μας παραγωγή και πώς θα ……

Έπεσε στην αντίληψη μου το παρακάτω άρθρο του κου Δημήτρη Κουρέτα, και ο τίτλος που έβαλα στο άρθρο μου, είναι δικός του φυσικά.

(http://www.liberal.gr/arthro/96652/apopsi/arthra/pos-katastrepsame-tin-protogeni-mas-paragogi-kai-pos-tha-anastisoume-to-elliniko-brand-name.html)

Αν ήταν στο χέρι μου θα απαγόρευα δια νομού καθηγητές αει να γίνονται υπουργοί ή πρόεδροι σε οργανισμούς. Μόνο σύμβουλοι. Και υπό προϋποθέσεις.

Τώρα σκέφτομαι σοβαρά να τους απαγορεύσω και να μιλάνε. Γιατί από κάτι τέτοια άρθρα πιάνονται πολλοί και αναμασάμε στρεβλωμένες πληροφορίες.

Για παράδειγμα:

Λέει ο κύριος Κουρέτας: Το 1980 το ποσοστό της πρωτογενούς παραγωγής στο ΑΕΠ ήταν 25% και της μεταποίησης 15%. ……. και σήμερα είναι πρωτογενής 3% και μεταποίηση 6%. Δηλαδή, τη δεκαετία 1981-1990 σημειώθηκε ραγδαία πτώση του ΑΕΠ της γεωργίας με μέσο ετήσιο ρυθμό -7,8%......

Και πως εξηγείται ότι οι αποψιλώσεις σε δάση και λόφους και βουνά δίνουν και παίρνουν και όλα έχουν γεμίσει με αμπέλια, ελιές ακόμα και θερμοκήπια; Και συνεπώς οι καλλιεργούμενες εκτάσεις έχουν αυξηθεί; Η δε παραγόμενη άξια της φυτικής παραγωγής ακολουθεί το ίδιο μοτίβο στην γραφική παράσταση: μια χρονιά καλή ή και δυο ή και τρεις και μετά χάλια. Και αυτό γίνεται επί δεκαετίες.

Αυτό που όντως έχει μειωθεί είναι το ζωικό κεφάλαιο αλλά έχει αναπληρωθεί από την επέκταση της φυτικής παράγωγης και των νέων ομάδων που δημιουργούνται πχ στεβια ή αρωματικά φαρμακευτικά.

Το πρόβλημα που αναφέρει ο κος Κουρέτας δεν είναι η συρρίκνωση του γεωργικού αεπ. Είναι η προσθήκη ή/και μεγέθυνση νέων κλάδων και κυρίως υπηρεσιών. Δεν είχαμε εταιρείες σαν την BETA CAE το 1980 ή το 1990. Και το 1980 η συμβολή του τομέα των υπηρεσιών στο αεπ ήταν πολύ μικρή. Μετά το 1990 υπηρεσίες και δημόσιο σκαρφάλωσαν στο 70%.

Και γίνεται εύκολα αντιληπτό αν λάβουμε υπόψη ότι μικρές βιοτεχνίες και μεγάλες βιομηχανίες κλείνουν συνεχώς τα τελευταία 37 χρόνια.

ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΕΩΡΓΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΟ

ΟΙ ΠΑΘΟΓΕΝΕΙΕΣ ΠΟΥ ΥΠΗΡΧΑΝ ΤΟ 1980 ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ. ΚΑΙ Ο ΕΝΟΧΟΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΠΑΘΟΓΕΝΕΙΕΣ ΚΑΙ ΜΗΝ ΨΑΧΝΟΥΜΕ ΑΛΛΟΥ ΕΝΟΧΟΥΣ.

ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΑΘΟΓΕΝΕΙΕΣ ΤΙΣ ΕΦΤΙΑΞΑΝ ΚΑΙ ΠΑΡΗΓΑΓΑΝ ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΜΑΣ.

Θυμάστε τον οργανισμό για την προώθηση και τις εξαγωγές των αγροτικών προϊόντων;

Μήπως θυμάστε και το φαγοπότι που έγινε εκεί;

Θυμάστε το φαγοπότι στους συνεταιρισμούς; Και την ατιμωρησία;

Θυμάστε τα μπλε και πράσινα καφενεία στα χωριά;

Θυμάστε να υλοποιήθηκε ποτέ εθνική αγροτική πολιτική;

Θυμάστε να παραξαμε ποτέ πατατοσπορο ή ποικιλίες φράουλες;

Κάτι υβρίδια έφτιαξαν ο Φασούλας και τον Ινστιτούτο στην Σίνδο και οι εισαγωγείς σε αγαστή (όμως μη σκόπιμη) συνεργασία με τους πολιτικούς τα εξαφάνισαν.

Είναι οι παθογένειας φίλοι μου και δεν χουν αλλάξει μέχρι σήμερα.

Χρειαζόμαστε Εθνική Αγροτική Πολιτική και τους αγρότες μας ενωμένους σε Ευέλικτα Επιχειρηματικά Σχήματα. Η πολιτεία να ανιχνεύει το μέλλον της γεωργίας σε όλο τον πλανήτη μέσω των πρεσβειών και να διοχετεύει πληροφορίες για το πώς και που πρέπει να κατευθυνθεί η φυτική και ζωική παράγωγη. Όλο αυτό αποκαλείται ΕΘΝΙΚΗ ΑΓΡΟΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ.

Χρειάζεται αφενός ΒΟΥΛΗΣΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ αφετέρου ΙΚΑΝΟΤΗΤΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ μεταξύ των αγροτών μας.

Βλέπετε να υπάρχει τίποτε από τα δυο;

Η πραγματική συρρίκνωση είναι αυτή.

Φανής Α. Τσαπικούνης