ΑΓΡΟΤΙΚΗ ΑΥΤΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ

Συνέχεια της χθεσινής ανάρτησης για την αγροτική αυτάρκεια της χώρας.
Η συνολική έκταση της γεωργικής γης παραμένει σταθερή σε σχέση με τη δεκαετία του 1980.
Η μέση έκταση της αγροτικής εκμετάλλευσης στην Ελλάδα παραμένει πολύ μικρή, από τις μικρότερες μεταξύ των χωρών της ΕΕ, ενώ διατηρείται σταθερός ο συνολικός αριθμός αγροτικών εκμεταλλεύσεων από τις αρχές της δεκαετίας του 1990.
Πολλές μικρές -ως προς την έκταση- εκμεταλλεύσεις διατηρούνται χωρίς παραγωγική δραστηριότητα, προς είσπραξη επιδοτήσεων.

Η συγκέντρωση της γεωργικής γης σε μεγάλες -ως προς την έκταση- εκμεταλλεύσεις καθυστερεί, ωστόσο εξελίσσεται με αργό αλλά σταθερό ρυθμό. Επιπλέον ενισχύεται η τάση υπενοικίασης γεωργικών εκτάσεων. Αξιοσημείωτη είναι αύξηση του αριθμού των πολύ μικρών -ως προς την έκταση- εκμεταλλεύσεων, που οφείλεται στο εικονικό μοίρασμα γης και εκμεταλλεύσεων μεταξύ μελών της οικογένειας, κυρίως για λόγους φορολογικούς.
Καθυστερεί η συγκέντρωση τόσο της έκτασης όσο και της συνολικής κερδοφορίας σε μεγάλες -ως προς την κερδοφορία- εκμεταλλεύσεις.
Οι εκμεταλλεύσεις με ζωικό κεφάλαιο αποτελούν το 43% του συνόλου των αγροτικών εκμεταλλεύσεων, ενώ εμφανίζει σημαντική μείωση ο συνολικός αριθμός τους.
Παρατηρούμε πιο έντονη τάση συγκέντρωσης του ζωικού κεφαλαίου σε εκμεταλλεύσεις μεγάλες ως προς τον αριθμό ζώων που κατέχουν.
Παρατηρείται μείωση των αυτοαπασχολουμένων αγροτών και των μελών των οικογενειών τους που εργάζονται στην αγροτική παραγωγή και ενίσχυση της μισθωτής εργασίας, ιδιαίτερα στις κατηγορίες υψηλής κερδοφορίας.
Οι καθαρές επενδύσεις παγίου κεφαλαίου αυξάνονται μετά το 2005. Από το 1990 έως το 2007, πριν την εκδήλωση της κρίσης στην Ελλάδα, καταγράφεται μείωση του εξοπλισμού σε μηχανήματα, εκτός της κατηγορίας των τρακτέρ και του αρδευτικού εξοπλισμού.
Ενισχύεται η δυνατότητα άρδευσης εκτάσεων με ταυτόχρονη μείωση των εκτάσεων που τελικά αρδεύονται.
Η Ελλάδα διαθέτει σήμερα υψηλό βαθμό αυτάρκειας σε αρκετά αγροτικά προϊόντα και παρουσιάζει ανισομετρία στην αγροτική παραγωγή σε επίπεδο περιφερειών.
Οι διοικητικές περιφέρειες της χώρας με τη μεγαλύτερη συμβολή στην κάλυψη των βασικών διατροφικών αναγκών είναι η Κ. Μακεδονία και η Θεσσαλία.
Τα αγροτικά - διατροφικά προϊόντα με το χαμηλότερο βαθμό διατροφικής αυτάρκειας (κάτω από 63%) ενδεικτικά είναι: λεμόνια, γάλα αγελαδινό, ρεβίθια, κριθάρι, ζάχαρη, κεφαλοτύρι, φακές, χοιρινό κρέας, φασόλια, σιτάρι μαλακό, κρέας βόειο.
Σχετικά με τις μεταβολές της παραγωγής σε βασικά προϊόντα, καταγράφονται οι ακόλουθες τάσεις:
1. Μείωση της παραγωγής σιτηρών, λόγω κυρίως της μεγάλης μείωσης στην παραγωγή μαλακού σίτου. Μείωση της παραγωγής ξερών οσπρίων, πατάτας, βάμβακος και λαχανικών. Μεγάλη μείωση της παραγωγής ζαχαρότευτλων και καπνού. Μείωση της παραγωγής των αμπελώνων σε επιτραπέζια σταφύλια, σταφύλια οινοπαραγωγής και σταφίδα.
2. Αύξηση της παραγωγής ροδάκινου και νεκταρινιού, φράουλας, ακτινίδιου. Αύξηση της παραγωγής εσπεριδοειδών, λόγω κυρίως της καλλιέργειας πορτοκαλιού, καθώς μειώνεται σημαντικά η παραγωγή λεμονιών. Ενίσχυση της ελαιοπαραγωγής.
3. Ελάττωση της παραγωγής γάλακτος και κρέατος.
Ως συμπέρασμα σημειώνεται τη σημαντική υποχώρηση της αγροτικής παραγωγής σε αρκετά βασικά προϊόντα, ενώ υπάρχουν οι κλιματολογικές συνθήκες για την ανάπτυξή τους. Αυτό συμβαίνει λόγω αλλαγης κατευθύνσεων ( επιδοτησεις) , και μπορεί ευκολα να αντιστραφεί σε λιγα χρόνια με μεγάλη επίπτωση στην αναπτυξη της χωρας.