Τα τελευταία τρία χρόνια, περίπου, η Όλγα Βενιζέλου-Ρουβά έχει ιδρύσει στο Facebook την «Εθελοντική Ομάδα παραδοσιακών σπόρων Πύργου Ηλείας» μέλη της οποία είναι περίπου3.000 άνθρωποι απ` όλη την Ελλάδα που, όλοι μαζί, στέλνουν το μήνυμα:
«Όχι στα υβρίδια, όχι στα μεταλλαγμένα, ναι στους παραδοσιακούς σπόρους, καλλιεργούμε ακόμα και σε γλάστρες το μπαλκόνι μας για την οικογένειά μας»...
Με την βοήθεια της τεχνολογίας –και του γιού της Ιάσονα που την βοηθά στη διαχείριση της σελίδας- αποτελεί τον συνδετικό κρίκο μεταξύ όλων αυτών των ανθρώπων που επιλέγουν να καλλιεργούν στα χωράφια τους, στους κήπους τους, στις βεράντες ακόμα και σε γλάστρες της βεράντας τους, παραδοσιακούς σπόρους τους οποίους ανταλλάσσουν μεταξύ τους δημιουργώντας έτσι μια «ασπίδα προστασίας» και σε είδη που κινδυνεύουν να εξαφανιστούν…
Παράλληλα βοηθά ανθρώπους να δημιουργήσουν τον δικό τους λαχανόκηπο όχι μόνο σαν χόμπι αλλά και σαν ένα τρόπο να ξεπεράσουν την κρίση…
Πολύτιμος σύμμαχος της ο σύζυγός της Φώτης, μαζί με τον οποίο, στο κτήμα που διαθέτουν επί της οδού Αλφειού στον Πύργο έχουν δημιουργήσει έναν πολυποίκιλο κήπο καλλιεργώντας λαχανικά, αρωματικά φυτά και φρούτα χωρίς φυτοφάρμακα…
Επισκεφθήκαμε το σπίτι της Όλγας μεσοβδόμαδα αφήνοντας την να μας διηγηθεί τις βασικές πτυχές της μέχρι τώρα πορείας του εγχειρήματός της…
«Ο πατέρας μου ήταν γεωργός κι έχω μάθει να σέβομαι τη Γη και να μην καλλιεργώ με φυτοφάρμακα. Βέβαια το να μην καλλιεργείς με φυτοφάρμακα απαιτούσε πολύ περισσότερο κόπο αφού έπρεπε να βγάζει συνέχεια τις αγριάδες που φύτρωναν όμως ο πατέρας μου απαντούσε πως “την αγριάδα την έδωσε ο Θεός”!»… μας εκμυστηρεύεται.
«Όταν ακόμα έμενα στο κέντρο του Πύργου καλλιεργούσα σε γλάστρες στο μπαλκόνι μου. Στα τέλη της δεκαετίας του `90 απέκτησα δίπλωμα συμβατικής καλλιέργειας, όμως αποφάσισα να καλλιεργήσω χωρίς φυτοφάρμακα. Δυο δεκαετίες πριν μετακόμισα και πριν 6-7 χρόνια περίπου ξεκίνησα να ψάχνω για σπόρους. Δυσκολεύτηκα στην αρχή να βρω παραδοσιακούς σπόρους αφού με τις επιδοτήσεις που δίνονταν οι περισσότεροι αγρότες τους πέταξαν και επέλεγαν να καλλιεργούν υβρίδια. Έμαθα όμως ότι σε μοναστήρια υπήρχαν σπόροι κι έτσι σε εκδρομές που πήγαινα, σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας, ξεκίνησα να δημιουργώ τη δική μου “Τράπεζα”. Καλλιεργούσα μόνο με νερό χωρίς φάρμακα και λιπάσματα, ντομάτες μελιτζάνες, αγκινάρες, μπάμιες ενώ συγχρόνως κρατούσα σπόρους, και έβαζα μέρος της σοδειάς μου στον καταψύκτη που ήταν πάντα γεμάτος με λαχανικά»… λέει για το ξεκίνημα της.
«Όλα αυτά συνέβαιναν πριν από την κρίση και το έκανα σαν χόμπι αλλά και για να διαθέτω τα δικά μου, υγιεινά προϊόντα. Η κρίση επέβαλλε την αλλαγή νοοτροπίας σε πολλά επίπεδα κι έτσι σκέφτηκα πως θα μπορούσα να βοηθήσω κι άλλους ανθρώπους να ακολουθήσουν την συγκεκριμένη τακτική. Γνώριζα και για τον “Πελίτι” κι έτσι πήρα την απόφαση να δημιουργήσω την ομάδα στην οποία, πλέον, ανήκουν άτομα από όλη την Ελλάδα με τους οποίους μοιραζόμαστε μοναδικές εμπειρίες πάνω στην καλλιέργεια πολλών διαφορετικών ειδών»... τονίζει.
«Αυτή η επικοινωνία απαιτεί αρκετό χρόνο που έμενα όμως μου δίνει ξεχωριστή δύναμη. Καθημερινά λαμβάνω πολλούς φακέλους που περιέχουν ποικιλίες σπόρων, εγώ στέλνω δικούς μου από τους εκατοντάδες που διαθέτω, γίνεται ανταλλαγή… όχι μόνο σπόρων αλλά και πληροφοριών και εμπειριών πάνω στο πως εξελίσσεται μια καλλιέργεια. Συγκεντρώνουμε τους σπόρους της χρονιάς, χαρίζουμε και κάνουμε ανταλλαγές κρατώντας και απόθεμα για να έχουμε και για την επόμενη χρονιά. Οι σπόροι σε κανονικές συνθήκες διατηρούνται 2-3 χρόνια, μερικοί έως και 8. Μιλάω στο τηλέφωνο αλλά και στο διαδίκτυο με κόσμο από διαφορετικές γωνιές της Ελλάδας. Είναι μεγάλη χαρά να βλέπεις να φυτρώνει μια σπάνια ποικιλία ντομάτας… είναι μοναδικό το αίσθημα να βοηθάς, μαζί με άλλους, συνανθρώπους μας που το έχουν ανάγκη. Όλα αυτά συμβαίνουν χωρίς την παραμικρή χρηματοδότηση… και το λέω σε κάποιον που σκέφτεται να το κάνει. Είναι ντροπή για κάποιους να λένε ότι πεινάνε. Το να καλλιεργείς στο σπίτι σου, ακόμα και στη βεράντα σου, δεν έχει κόστος! Βρίσκεις ότι χρειάζεται τριγύρω σου… Αν έχεις θέληση, βρίσκεις τη λύση σε πολλά προβλήματα πιστεύω»… εξομολογείται.
«Οι σπόροι μπορούν να πάνε από γενιά σε γενιά και δεν χρειάζεται να ελέγχουν οι πολυεθνικές τους σπόρους και τη ζωή μας! Ο Δήμος μπορεί να δημιουργήσει ένα δημοτικό λαχανόκηπο και να πηγαίνει ο κάθε ένας να καλλιεργεί τα λαχανικά του. Σπόρους παραδοσιακούς μπορούμε να προσφέρουμε κι εμείς από την Ομάδα, δεν θα εξαρτόμαστε από τους μεταλλαγμένους σπόρους των πολυεθνικών»… τονίζει με αποφασιστικότητα.
Η Όλγα δεν αφήνει τίποτα να πάει χαμένο από τα καλούδια του κήπου της και είναι η ίδια που φτιάχνει δικά της γλυκά χρησιμοποιώντας φρούτα παραγωγής της, αφεψήματα από τα βότανα και την μεγάλη ποικιλία αρωματικών φυτών που διαθέτει στο πλούσιο μπαξέ της, κομπόστες, κεραλοιφές και πάρα πολλά άλλα… όλα αξιοποιούνται και τίποτα δεν πάει χαμένο!
Βασική αρχή ενός οικολογικού τρόπου διαβίωσης θα πει κανείς… ένας έξυπνος τρόπος αντίδρασης και μια διαφορετική, βιώσιμη επιλογή, που ανταποκρίνεται στα σημεία των καιρών θα λέγαμε εμείς…
Γιώργος Γουβιάς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου