Περί Σοφίας

 Τι είναι Σοφία;
Σοφία είναι μία ιδιότητα του νου, αρμονίας, νηφαλιότητος  και γαλήνης, μία κατάσταση  ευθυγράμμισης του εσωτερικού ενεργειακού  πλέγματος  με το  εξωτερικό, αφορά δε, ανθρώπινα όντα πάντοτε, ούτε ζώα, ούτε φυτά.
Είναι ηρεμία δυναμική, όχι παθητική. Ροϊκή, όχι στατική. Πολύπλευρη και συμπεριεκτική, όχι επιπόλαια και καιροσκοπική. Είναι θέση δια λογιστική.
 Πολλοί άνθρωποι είναι έξυπνοι , αλλά δεν είναι σοφοί. Δεν γίνονται σοφοί, παγιδεύονται στην ευφυΐα τους και σε επιδείξεις αυταρέσκειας  και εγωισμού.
Όλοι οι άνθρωποι γεννιούνται έξυπνοι, αλλά δεν πεθαίνουν σοφοί, για αυτό και πεθαίνουν αλύτρωτοι  ημιτελείς, μισοί. Συνήθως γεράζουν και άσχημα, γιατί γεράζουν χωρίς εσωτερική γαλήνη και συμφιλίωση με τον εσωτερικό Εαυτό. Μπορείς να παραβλέψεις στην νεότητα, την έλλειψη σοφίας και εμπειρίας, αλλά όχι σε ενήλικα, την παντελή απουσία της.

Η Σοφία αποτελεί  μια κατάκτηση και μια συνεχή πορεία  ζωής με πολλές παγίδες και εμπόδια.
Θάλεγε κανείς πως όλα  και όλοι, εναντιώνονται εναντίον της.
Το πρώτο εμπόδιο είναι η κοινωνική διαμόρφωση που οριοθετεί τα συρματοπλέγματα του σπηλαίου  του ΜΑΤΡΙΞ, της κάθε δομημένης κοινωνίας και εποχής.
Το δεύτερο είναι όλα τα μεγάλα ελαττώματα των ανθρώπων, απληστία, ζηλοφθονία, εγωισμός ,λαγνεία, φιλαυτία ,εγωμανία υπερβολή που σε ένα φαύλο κύκλο καταστρέφουν κάθε προσπάθεια προς την κατεύθυνση αυτή.
Το τρίτο είναι η αποξένωση με την φύση που έχει μετατρέψει τον σημερινό πολιτισμένο άνθρωπο σε χρόνια αρρωστημένο ον με διχασμένη προσωπικότητα, να ζει και να μεγαλώνει σε τσιμεντένια κλουβιά βλακώδους ορνιθοασχολίας.
Όλα τα παιδιά γεννιούνται έξυπνα, αλλά  ένα ηλίθιο σύστημα α-παιδείας  και εξουσίας  που  τα φοβάται τα καθιστά ανάπηρα νοητικά, όταν δεν τα  βιάζει σωματικά.
Έχουμε πια σήμερα πολλούς ανθρώπους,  πτυχιούχους σχολών και πανεπιστημίων όλων  των ειδικοτήτων με πλούσια βιογραφικά και ντοκτορά, όμως δεν είναι σοφοί , ούτε ζουν σε αρμονία με τον Εαυτό τους, σε πλήρη διάσταση και  σε κακή ποιότητα ζωής, ακόμη και αν έχουν λεφτά.
Αν ήταν σοφοί
θα  έκτιζαν αυτές τις πόλεις  τέρατα;
θα είχαν αυτά τα άθλια νοσοκομεία;
αυτή την ελεεινή  δια βίου α -παιδεία
αυτούς τους παράνομους νόμους
αυτές τις αχυρένιες κυβερνήσεις;
θα προσκυνούσαν    θεούς με  τάματα και δωροδοκίες;
Η Αθηνά Σοφία είναι χαρακτηριστική παρουσία στα Ομηρικά Έπη και είναι εμφανής η προτίμηση της στους βασικούς πρωταγωνιστές, στον Οδυσσέα τον Αχιλλέα, τον Διομήδη, τον Τηλέμαχο, την Πηνελόπη, τον Λαέρτη  με τους διαχρονικούς χαρακτήρες της ζωής.
Γιατί άραγε;
Τι θέλει να πει, να μεταδώσει  ο ποιητής;
Νομίζω , την Σοφία του, παρακολουθώντας  μελετώντας χαρακτήρες συμπεριφορές  διαχρονικές , μας άφησε τις γνώσεις του και τις ακριβείς παρατηρήσεις του, παρακαταθήκη και χάρτη οδηγιών για τα μεγάλα και ριψοκίνδυνα ταξίδια του νου και όχι μόνο. Στην κατάκτηση της ύλης και την κατανόηση του Πνεύματος του Ανθρώπου.
Το κλειδί το κρατά πάντα η ΠΗΝΕΛΟΠΗ ψυχή και όταν ο νους ΟΔΥΣΣΕΑΣ είναι καθαρός, του επιτρέπει να ανεβεί και μαζί της, να ενωθεί.
Αυτό το κλειδί ο Όμηρος, έχει κρύψει στον αφηρημένο πυρήνα των Ομηρικών Ιστοριών και έχει συμπυκνώσει την δύναμη τους  στα Ομηρικά Ονόματα.
Η Αθηνά κρατάει το χρυσό λυχνάρι να  φέγγει  στους τοίχους, ακόμη και του ΦΒ και ο Απόλλων, το Φως,  δίδει το Τόξο σε διαυγή ανθρώπινο νου.
"Η ανθρωπιά άοπλη συντρίβεται και ένοπλη αυτοαναιρείται". Γ. Σεφέρης
Όμως η ΣΟΦΙΑ βρίσκει τρόπους να πολεμά την αδικία, την αμετροέπεια και την σκλαβιά που είναι κυρίως νοητική, μεγάλη αντινόηση και  βαθιά ΑΝΤΙΝΟΗΤΙΚΗ, γιατί το μυαλό είναι ο στόχος και από τα δεξιά και από τα αριστερά και ο πρώτος μεγάλος μνηστήρας είναι ο  ΑΝΤΙΝΟΟΣ που μας κλέβει  μας ληστεύει  ελεεινά.
ΤΑ ΟΠΛΑ ΤΗΣ ΣΟΦΙΑΣ
Το δόρυ της Αθηνάς , ο ΤΗΛΕΜΑΧΟΣ, το κρατά,
Το τόξο του Φωτός, ο ΟΔΥΣΣΕΑΣ
και το κλειδί,  από υψηλή  κάμαρα των Ομηρικών Επών, η ΠΗΝΕΛΟΠΗ, ατρυτώνη ψυχή.
Την ξεκλειδώνει, όπως τη συμβουλεύει, προσεκτικά, η Αθηνά, η σοφή.
Αστραία