Αντε ντε , βγειτε και εξηγηστε τα , αντε ντε... ΣΤΟΥΣ ΑΓΡΟΤΕΣ ΜΑΣ

Ψάχνοντας βρήκα μια ομιλία του τότε υπουργού Γεωργίας Στέφανου Τζουμάκα απο το 1998. Διαβαστε εχει ενδιαφερον. Το θεμα ειναι οτι κανεις δεν τα επεβαλε αυτα στους αγροτες που βγαινουν στον δρομο . Αντε ντε , βγειτε και εξηγηστε τα , αντε ντε...
'Για να μιλήσουμε γι' ανάπτυξη και για γεωργία πρώτα απ' όλα πρέπει να ξεκινή­σουμε από το διεθνές περιβάλλον. Είναι αυτό που δίνει το σήμα και τον προσανατολι­σμό σε όλους μας. Όλους μάς επηρεάζει ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου, όπου εκεί διαμορφώνεται το πλαίσιο των εξελίξεων της αξίας των προϊόντων και των συναλλα­γών. Και ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου κυριαρχείται από δυνάμεις που είναι αντί­θετες με την πολιτική στη γεωργία που ασκούμε εμείς στην Ελλάδα, στην Ευρωπαϊκή Ένωση, και σε άλλες χώρες.

Είναι, σχεδόν, όλες οι χώρες του κόσμου στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου, τώρα τελευταία έχουν κάνει αίτηση να μπουν και οι χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης. Αλλά οι χώρες που κυριαρχούν και έχουν διαμορφώσει μια συμμαχία που επι­βάλλει τις πολιτικές και τις επιλογές στο παγκόσμιο εμπόριο, είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες, ο Καναδάς, το Μεξικό, η Αυστραλία, η Ιαπωνία. Έχουν συμμαχήσει με χώρες που είναι σε όχι καλή εξέλιξη από άποψη ανάπτυξης, αυτές τις χώρες που λέμε Τρίτου Κόσμου και με τις χώρες του πρώην ανατολικού συστήματος.
Ο συνασπισμός, αυτός, στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου, θέλει να επιβάλει μια πολιτική, θα την πω με απλά λόγια, των πραγματικών τιμών. Δηλαδή, ανάλογα με το πόσο κόστος σε κάθε χώρα υπάρχει για την παραγωγή ενός προϊόντος να είναι ανά­λογη και η τιμή του διεθνώς.
Η λογική τους είναι απλή. Στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής η μέση εκμετάλ­λευση που έχει ένας αγρότης είναι 2.020 στρέμματα. Και στις χώρες του Τρίτου Κόσμου για να καλλιεργήσουν ένα εκτάριο στα οπωρολαχανικά θέλουνε τρία ECU. Για να κατα­λάβουμε τη διαφορά, για να καλλιεργηθεί ένα εκτάριο στην Ευρωπαϊκή Ένωση χρειάζο­νται 55 ECU. Οι συνθήκες στις χώρες του Τρίτου Κόσμου είναι άθλιες, βάρβαρες, τριτο­κοσμικές όπως λέμε, με άθλια μεροκάματα, με διπλό οκτάωρο και με συνθήκες πάρα πολύ άσχημες γενικότερα για τον πολιτισμό που εμείς γνωρίζουμε στην ευρωπαϊκή παραγωγή.
Έχουμε, λοιπόν, μία διαρκή αναμέτρηση, όπου στην αναμέτρηση αυτή η Ευρωπαϊκή Ένωση και εμείς έχουμε αμυντική πολιτική, συνέχεια αμυνόμεθα σε σχέση με την πολιτική που θέλουμε να ασκήσουμε στη γεωργία και στην περιφερειακή ανά­πτυξη. Οι χώρες που αποτελούν ένα μπλοκ, μια πλειοψηφία στον ΠΟΕ, επιμένουν σε μια πολύ σκληρή πολιτική. Ότι θα πρέπει να παράγονται στον κόσμο πολλά και φθηνά προϊόντα. Και η λογική τους είναι ότι, αυτό που πρέπει να μας ενδιαφέρει είναι οι κατα­ναλωτές και οι φορολογούμενοι. Και λιγότερο οι αγρότες και η ύπαιθρος.
Έτσι, λοιπόν, σε όλες μας τις συναντήσεις, αυτό είναι το μοτίβο, ότι για τον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου γεωργία σημαίνει μόνο οικονομικό μέγεθος. Μόνο οικο­νομία. Και αυτή είναι η λογική τους.
Από την άλλη πλευρά είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση, που λέει ότι η γεωργία είναι πολυ- λειτουργική. Εκτός από το ότι είναι η οικονομία, είναι η ύπαιθρος, είναι κάτοικοι στην ύπαιθρο, είναι περιβάλλον, είναι ποιότητα ζωής, είναι προϊόντα που πρέπει να παρα- χθούν με ένα ορισμένο τρόπο για να παρέχουν ασφάλεια στους καταναλωτές.
Αυτή την εκδοχή δεν την δέχεται ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου, που κυριαρ­χείται από τις δυνάμεις που προανέφερα. Εχουμε, λοιπόν, μια διένεξη η οποία έχει ως βασικό κριτήριο το αν θα συνεχιστούν οι ενισχύσεις στη γεωργία. Αν θα συνεχιστούν, δηλαδή, οι εικονικές τιμές. Αν θα συνεχιστούν οι διπλές τιμές. Να το πω με άλλα λόγια, φέτος στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου, στη διεθνή αγορά δηλαδή, το βαμβάκι είχε 95 δραχμές το κιλό. Η Ευρωπαϊκή Ένωση έδωσε 314 δραχμές το κιλό. Εάν η χώρα μας δεν ήταν στην Ευρωπαϊκή Ένωση, οι παραγωγοί μας θα κέρδιζαν 95 δραχμές το κιλό και θα ήταν συνεχώς στο δρόμο. Αφού τώρα που παίρνουν 314 δραχμές το κιλό δεν είναι ικανοποιημένοι.
Και μ' αυτή την έννοια έχει πολύ μεγάλη σημασία το ότι η χώρα μας είναι στην Ευρωπαϊκή Ένωση, παρ' όλες τις διαφορές που υπήρξαν παλιότερα. Εάν η χώρα μας δεν ήταν στην Ευρωπαϊκή Ένωση θα ήμασταν κι εμείς μια τριτοκοσμική χώρα και οι τιμές σε όλα μας τα προϊόντα θα ήταν τρεις φορές πιο φτηνά απ' ό,τι είναι τώρα. Τα πιο πολλά αγροτικά προϊόντα στην Αλβανία, στη Βουλγαρία, στα Σκόπια, στην Τουρκία, είναι τρεις φορές πιο φτηνά απ' ό,τι είναι τα ελληνικά. Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι η πιο ακριβή αγορά στον κόσμο, είναι το κλαμπ. Παράγει τα πιο ακριβά προϊόντα. Γιατί δίδει ενισχυμένες τιμές, διπλές τιμές και σε ορισμένες περιπτώσεις και εγγυημένες τιμές.
Αυτό το πράγμα δεν το δέχεται ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου και γι'αυτό είμαστε σε μία διένεξη και όσοι είναι παλιότεροι εδώ ξέρουν πολύ καλά τα προβλήματα εδώ της γεωργίας, παλιότερα υπήρχε ενίσχυση στις τιμές. Με την πίεση του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου που παλιά ήταν η GATT, όπως ειπε ο κύριος Μανος, πήγαμε στην ενίσχυση με αντισταθμίσεις. Τώρα η πίεση είναι να καταργηθούν και οι αντισταθμίσεις.
Έχουμε, λοιπόν, ένα σοβαρό πρόβλημα που πρέπει ν' αντιμετωπίσουμε στο μέλ­λον για τη χώρα μας, ότι δηλαδή ολοένα και περισσότερο θα συρρικνώνονται οι ενισχύ­σεις στα προϊόντα και θα πρέπει οι παραγωγοί και τα προϊόντα μας να αποκτήσουν τη δυνατότητα να σταθούν ανταγωνιστικά στην παγκόσμια αγορά. Δεν είναι η παγκόσμια αγορά έξω από δω, είναι σ' αυτή την πόλη και δίπλα μας. Το διεθνές περιβάλλον είναι στο διπλανό σούπερ-μάρκετ, όπου κατεβαίνουν συνέχεια τα ελληνικά προϊόντα απο τα ράφια γιατί δεν είναι ανταγωνιστικά, είναι πολύ ακριβά και οι έλληνες καταναλωτές επειδή έχουν χαμηλά εισοδήματα, ιδιαίτερα στα αστικά κέντρα, αγοράζουν κακής ποι­ότητας και φτηνότερα προϊόντα.
Για παράδειγμα πρέπει να πω ότι, πέρυσι τα ελληνικά τυριά έχασαν το 35% της ελληνικής αγοράς και αντικαταστάθηκαν από άλλα τυριά πολύ κακής ποιότητας αλλά φθηνά από άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Εχουμε, λοιπόν, έναν πόλεμο που είναι δίπλα μας, είναι στη ζωή μας και πρέπει να γίνουμε μια χώρα ανταγωνιστική στη γεωργία. Να πω ένα παράδειγμα που αφορά εδώ την περιοχή. Στον πόλεμο αυτό και στην αναμέτρηση που έχουμε, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου λέει, αυτοί που καλλιεργούν εσπεριδοειδή να τo πάρουν απόφα­ση ότι το εισόδημά τους θα είναι από την αγορά. Και φέρνω ως παράδειγμα, το Υπουργείο Γεωργίας της Γαλλίας έχει ένα επίγραμμα που λέει, "αγροτικό προϊόν είναι ό,τι πωλείται". Δεν θεωρείται αγροτικό προϊόν αυτό που πάει στη χωματερή. Αυτό δεν είναι γεωργία, αυτό είναι παρασιτισμός'.